Σαν άλλος …Βενιαμήν Φραγκλίνος, που τον Ιούλιο του 1776 περήφανα διασάλπιζε την ανεξαρτησία των ΗΠΑ και το πέρασμα σε μία νέα εποχή, έτσι και εγώ σήμερα, από το γραφείο μου στην Θεσσαλονίκη, ανακοινώνω -ή μάλλον διαπιστώνω- μία νέα εποχή για το NBA...
Η έννοια, διττή.
Από την μία πλευρά, στις 19 Οκτωβρίου οι GotGameXperts επεκτάθηκαν επισήμως, απλώνοντας τα πλοκάμια τους στον μαγικό κόσμο του NBA. Σε συνεργασία με το NBA In Greece, οι GGX δημιούργησαν μία ολοκαίνουρια συντακτική ομάδα που θα ασχολείται με πάσης φύσεως θέματα που αφορούν την αμερικανική μπασκετική λίγκα. Οκτώ αρθρογράφοι, οκτώ στήλες, special αφιερώματα, αλλά και άρθρα από τους NFLικούς συντάκτες της ιστοσελίδας.
Από την άλλη, για να μιλήσουμε και πιο αγωνιστικά, παρατηρούμε μία μεγάλη μετάβαση στην Λίγκα, με την άνοδο ομάδων που αποτελούνται από νεαρούς παίκτες, παίκτες που μπήκαν στην Λίγκα τα τελευταία πέντε-έξι χρόνια (από το 2016 και μετά). Πλέον, τα βραβεία θα κατακτούν αθλητές που έχουμε στο μυαλό μας ως «ταλέντα», πλην όμως άγουρα αγωνιστικά, ως το «μέλλον», ενώ στην πραγματικότητα αυτοί οι άνθρωποι είναι το παρόν, πρωταγωνιστούν ήδη και διεκδικούν να εκθρονίσουν τους παλαιούς αστέρες.
Την περασμένη season, το πρωτάθλημα κατέκτησαν οι Warriors, έχοντας σε δαιμονιώδη κατάσταση τον Steph Curry, που πήρε και αυτός επιτέλους το πολυπόθητο Finals MVP που του έλειπε από την πλούσια κατά τα άλλα τροπαιοθήκη του. Οι πολεμιστές, ναι μεν είναι ακόμη διεκδικητές, ωστόσο δεν χωράει αμφιβολία ότι αποτελούνται από παίκτες που -ηλικιακά- αντιπροσωπεύουν μία παλαιότερη γενιά. Ο Steph είναι 34 ετών, ο Klay 32, το ίδιο και ο Green. Ακόμη και ο Wiggins, επιλέχθηκε στο μακρινό πλέον Draft του 2014…
Νομίζω πως η φετινή χρονιά, είναι χρονιά μετάβασης. Χρονιά στην οποία οι παλιοί, ναι μεν θα διεκδικούν πράγματα, ακόμη και πρωταθλήματα, δεν θα μπορούν να το πετύχουν όμως χωρίς την βοήθεια παικτών προερχομένων από μία νεότερη γενιά. Αν θέλει ο Steph, ο Durant, o LeBron ή ο Harden (παίκτες που μπήκαν στο πρωτάθλημα πριν το 2010) να πάρει το Larry O’ Brien Trophy τον Ιούνιο, θα πρέπει να στελεχωθούν -και πράγματι στελεχώνονται- από πιτσιρικάδες, που μπορούν να παίξουν πολλά λεπτά και να παραμένουν φρέσκοι, συνεισφέροντας ιδιαιτέρως στο physical game.
Φυσικά, όλα όσα λέω είναι πάνω κάτω αυτονόητα. Δεν ήρθα Σάββατο απόγευμα να σας απασχολήσω για το πώς ένας 35άρης NBAer δεν μπορεί να στεφθεί πρωταθλητής μόνος. Ήρθα όμως εδώ, γοητευμένος μάλιστα από το πρώτο αγωνιστικό τετραήμερο, να μιλήσω για ομάδες που μπορούν να φτάσουν -φέτος- ψηλά, χωρίς να έχουν καν κάποιον star που draftαρίστηκε πριν το 2010! Ομάδες με ηγέτες 23χρονους, που εμφανίζονται ικανοί να βγουν Finals MVP, όπως έκανε πριν 16 χρόνια ο D-Wade με τους Heat…
Ποιες είναι αυτές οι ομάδες; Πάμε να δούμε αναλυτικά…
Boston Celtics
Οι Βοστωνέζοι πέρσι βρέθηκαν δύο νίκες μακριά από την στέψη και την κατάκτηση του 18ου πρωταθλήματος της ιστορίας τους. Ο Steph Curry και η παρέα του ωστόσο, είχαν άλλη άποψη. Οι Celtics δεν άντεξαν το ντεμαράζ των Warriors, ηττήθηκαν σε τρία συνεχόμενα ματς και τελείωσαν ένα μαγικό playoff run άδοξα. Παρ’ όλα αυτά, το καλοκαίρι ενισχύθηκαν και φέτος είναι έτοιμοι για εκδίκηση. Ο GM Brad Stevens κατόρθωσε να κρατήσει τον βασικό κορμό, και με τις προσθήκες των Malcolm Brogdon και Danilo Gallinari, νιώθουν έτοιμοι για εκδίκηση. Ηγέτες της ομάδας, ο 24χρονος Tatum και ο 25χρονος Brown, σημείωσαν τρομερή εξέλιξη τον τελευταίο χρόνο και πλέον συναπαρτίζουν το κορυφαίο ίσως δίδυμο στο NBA.
Memphis Grizzlies
Τους φετινούς Grizzlies τους πιστεύω πάρα πολύ. Πέρσι, η ομάδα του coach Jenkins κατάφερε να κάνει το step-up και να ξεφύγει από την μετριότητα. Όχι μόνο μπήκαν στα playoffs (ως δεύτεροι), αλλά κέρδισαν και μία σειρά τεσσάρων παιχνιδιών. Τελικά, έπεσαν μαχόμενοι απέναντι στους Warriors. Το Memphis στηρίζεται αποκλειστικά σε νεαρούς και φρέσκους παίκτες. Ja Morant, Desmond Bane, Dillon Brooks, Tyus Jones, Brandon Clarke, Jaren Jackson Jr., Steven Adams, Santi Aldama, συνθέτουν ένα εξαιρετικό σύνολο με πληρότητα σε όλες τις θέσεις, ταχύτητα, κλασσική Memphis άμυνα και ΠΟΛΥ show. Σίγουρα στις δύο-τρεις πιο fun-to-watch ομάδες.
Ηγετική φυσιογνωμία ο Ja Morant, ο οποίος θα διανύσει MVP Season. Παρόλα αυτά, εξαιρετικοί οι Grizzlies και όσο απουσιάζει ο Ja, δείγμα του πόσο καλοδουλεμένη ομάδα είναι.
Atlanta Hawks
Επιστρέφω στην ανατολική περιφέρεια, αυτή την φορά για τους Atlanta Hawks. Πρόπερσι, τα γεράκια είχαν φτάσει μέχρι τους τελικούς της περιφέρειάς τους, ενώ η περασμένη season δεν πήγε όπως θα περίμεναν. Για αυτό λοιπόν, το front office ανακάτεψε την τράπουλα το καλοκαίρι δημιουργώντας ένα από τα καλύτερα backcourts στην λίγκα. Συγκεκριμένα, η Atlanta έδωσε στους Spurs τον Gallinari (ο οποίος δεν έκατσε ποτέ τελικά στο Texas) και μερικά picks, για να πάρει τον εκρηκτικό Dejounte Murray. Αυτός πλάι στον Trae Young, τον Bogdan Bogdanovic, τον John Collins και τον Clint Capela, επιδιώκουν το κάτι παραπάνω. Οι δύο νίκες σε ισάριθμους αγώνες στην αρχή της φετινής χρονιάς, έστω και με αδύναμους αντιπάλους, φανερώνουν την ποιότητα της ομάδας. Θα επανέλθουν ημέρες δόξας στην πόλη του… CNN και της Coca-Cola;
Cleveland Cavaliers
«Μιζέρια και αφραγκία» όπως θα έλεγε ένας αοιδός, η κατάσταση των Cavs στην μετα-LeBron εποχή. Λίγο το tanking, λίγο οι αλλαγές στο front-office και στο coaching stuff, λίγο η τύχη στα drafts, λίγο τα trades, να που οι Cavaliers φέτος έγιναν ξανά υπολογίσιμη δύναμη. Το Cleveland διαθέτει ένα τρομερό young-core από κάθε λογής παικταράδες, ψηλούς και κοντούς. Ο Garland κάθε χρόνο βελτιώνεται, ο Mombley ανταποκρίνεται στις υψηλές προσδοκίες που δημιουργήθηκαν για αυτόν, ο LeVert είναι ξανά υγιής, η αγαπημένη αφάνα του Jarrett Allen μπήκε στο All-Star Game και ο βετεράνος Love προσφέρει από τον πάγκο. Αν σε όλα αυτά, προσθέσουμε την έλευση του Donovan Mitchell από την Utah, τότε καταλαβαίνουμε πόσο potential έχει αυτή η ομάδα. Σίγουρα, δεν είναι τόσο έτοιμη ομάδα όσο οι Grizzlies ή οι Pelicans (που θα αναφερθούν σε λίγο), ωστόσο οι Cavs έχουν χρόνο, ταλέντο και καθόλου πίεση, για να βελτιωθούν και να αναρριχηθούν σε ψηλότερα στρώματα της ανατολής.
New Orleans Pelicans
Την σημερινή στήλη επιλέγω να κλείσω με τους Pelicans, μία ομάδα που αποτελεί… προσωπική δικαίωση. Όταν τον Φεβρουάριο απέκτησαν τον CJ McCollum, επέμενα ότι μπορούν να πρωταγωνιστήσουν άμεσα. Τότε, δεν δικαιώθηκα ακριβώς, καθώς υπήρξαν θύματα των Suns στον πρώτο γύρο της post-season. Φέτος όμως, είναι η χρονιά μας. Με Zion να επιστρέφει… πεινασμένος, με Ingram ώριμο, Herbert Jones να κάνει το step-up, τον Valanciunas και τον CJ να καθοδηγούν, τον Murphy, τον Graham, τον Hernangomez και τον Larry Nance από τον πάγκο, νιώθω πως η ομάδα από την Louisiana είναι ικανή να φτάσει ακόμη και τελικούς δύσης… Θα με δικαιώσουν; Είναι νέοι, είναι δυνατοί, είναι το αντιπροσωπευτικό δείγμα της μετάβασης που λέγαμε πιο πριν…
