Φτάσαμε αισίως στους τελικούς περιφέρειας σε Ανατολή και Δύση. Η «λογική» λέει να μιλήσω για τις 2 αναμετρήσεις και να τις αναλύσω από τη δική μου οπτική. Παρόλα αυτά η εξέλιξη –και– των φετινών playoffs της Ανατολής με κάνει να θέλω να ασχοληθώ μόνο με αυτήν. Την παντελώς αδύναμη Ανατολική περιφέρεια.
Μια περιφέρεια όπου ο τελικός της, βρίσκει αντίπαλους τους χειρότερους Cavaliers του 2ου LeBron Era κόντρα στους μαχητικότατους αλλά και ελλειπέστατους Celtics. Πως φτάσαμε όμως εδώ; Πως έγινε η Ανατολή τόσο εύκολη για να πας στον τελικό κόντρα στις υποτίθεται πιο καυτές ομάδες της περιφέρειας (76ers & Raptors) με περίπατο, 4-1 (Celtics) και 4-0 (Cavaliers);
Ξεκίνησα την ερώτηση με το «πώς έγινε». Η απάντηση λοιπόν είναι ότι δεν «έγινε»… Η Ανατολή ΕΙΝΑΙ εύκολη. ΗΤΑΝ εύκολη εδώ και κάποια χρόνια και όπως βλέπω και στο άμεσο μέλλον ΘΑ ΕΙΝΑΙ εύκολη. Η προσπάθεια του ΝΒΑ να βρει storylines, ήρωες και γενικά να κρατήσει το ενδιαφέρον αμείωτο είναι κατανοητό και δημιουργεί διάφορα αφηγήματα κατά τη διάρκεια της Regular Season όπως το “Different Raptors”, “Trust the Process” και άλλα όμορφα. Μετά όμως έρχεται η ώρα να παίξουν σειρά αγώνων playoffs και όλα αυτά πάνε περίπατο. Πάμε να το δούμε αναλυτικά.
ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ: Πόσους προπονητές της Ανατολής θα διαλέγατε αν σας έλεγα “είστε GM σε μια ομάδα πάρτε προπονητή”. Τον Brad Stevens φυσικά, αλλά μετά; Ποιον; Για να μην αναλύσουμε τους πάντες ας δούμε τους υπόλοιπους των playoffs: Casey, Lue, Brown, McMillan, Spoelstra, Brooks και ο υπηρεσιακός Prunty! Εκτός του Spoelstra που έχει δείξει και χωρίς το Superteam LeBron-Wade-Bosh μια σταθερότητα και ότι μπορεί να φτιάξει αξιόλογες ομάδες χωρίς να έχει απαραίτητα παικταράδες στα χέρια του – αλλά και χωρίς να έχει καταφέρει κάτι πραγματικά αξιοθαύμαστο, τι άλλο μένει;
Ο Casey; Που ψηφίστηκε Coach of the Year – εδώ γελάμε – επειδή έφτιαξε άλλη μια άχρωμη αλλά συμπαθή ομάδα που πανηγύρισε το σπάσιμο της παράδοσης... να ΜΗΝ χάνει το 1ο αγώνα των playoffs και στην συνέχεια αποκλείστηκε με τα χέρια κάτω 4-0 από ΑΥΤΟΥΣ τους Cavaliers; Ο Brown που κόντρα στον Stevens φαινόταν σαν ερασιτέχνης χομπίστας και εκτέθηκε σε ΚΑΘΕ επιλογή/play ουσιαστικά «σαμποτάροντας» τις όποιες ελπίδες είχε η νεανική του ομάδα στην σειρά με τους Celtics;
Ακόμα και ο Nate McMillan που πιστώνεται το φετινό «θαύμα» των Pacers έχει ακόμα 13 season ως HC (00-05 Sonics, 05-12 Blazers, 16-17 Pacers) στην πλάτη. Το μεγαλύτερο του επίτευγμα; Έφτασε στους ημιτελικούς της Δύσης με τους Sonics το 2005. Σε 6 από τις υπόλοιπες 12 δεν μπήκε στα playoffs, 5 έχασε στον 1ο γύρο και μία δεν την ολοκλήρωσε καν αφού απολύθηκε από τους Blazers.
Από την άλλη, στους 8 προπονητές της Δύσης, έχουμε τον Kerr και τον Popovic με 7 δαχτυλίδια και από δίπλα τον D’Antoni αλλά και τον Snyder με τις φοβερές ομάδες της Utah και πιο πίσω τον Thibodeau, τον Stotts, τον Malone, τον Gentry... Εκτός playoffs υπάρχουν 2 ακόμα προπονητές που έχουν κατακτήσει δαχτυλίδι, Rivers & Carlisle, από τους συνολικά 32 – νομίζω – που το έχουν κάνει σε όλη την ιστορία του NBA. Νομίζω δεν χρειάζεται να πω κάτι άλλο.
ΠΑΙΚΤΕΣ : Σκεφτείτε πρόχειρα τους 10 καλύτερους παίκτες του ΝΒΑ. Σκεφτείτε μετά τους 20. Βρείτε μου μέσα σε αυτούς πάνω από 5 παίκτες που αγωνίζονται στην Ανατολή... LeBron, Giannis, Kyrie άντε να βάλω και τον Embiid με ΜΕΓΑΛΟ αστερίσκο αφού μόλις ολοκλήρωσε την 1η του σχεδόν γεμάτη χρονιά; Ξεχνάω κάποιον που είναι καλύτερος από τους Curry, Durant, Harden, Paul, Kawhi, Davis, Cousins, Lillard, Butler, George, Westbrook κ.α.; Σκεφτείτε τώρα τον καλύτερο παίκτη των Raptors. Του 1st seed της Ανατολής. Της ομάδας που θα κόντραρε και ήταν και...φαβορί (!!!) κόντρα στους Cavaliers. Είναι ο DeMar DeRozan. Αν σας έδινα πάλι μια θέση GM και διαλέγατε franchise player πείτε μου ειλικρινά αν θα τον παίρνατε και σε τι «θέση». Εγώ λεω πως πριν απο 25ο-30ο δεν τον παίρνατε... Ακόμα περισσότερο πείτε μου τι θέση θα είχε στη Δύση η ομάδα των Raptors. Εγώ λεω πως δεν θα ήταν εντός των playoffs αφού δεν βλέπω τι καλύτερο είχε από τους Nuggets εκτός από ότι έπαιζε στην Ανατολή.
Που θέλω να καταλήξω με όλα αυτά όμως, γιατί μέχρι τώρα απλά παραπονιέμαι.
Θέλω να καταλήξω στο συμπέρασμα-δήλωση ότι το ΝΒΑ πρέπει ΑΥΡΙΟ να σταματήσει το σύστημα «ανατολή-δύση» και να περνάει στα playoffs τις 16 καλύτερες ομάδες!
Πρέπει –όπως έχει κάνει σε δεκάδες περιπτώσεις– να εξελιχθεί και να προσαρμοστεί για το καλό του. Γιατί;
Γιατί ΟΛΑ τα playoffs της Ανατολής εδώ και χρόνια είναι μια παρωδία που όλοι ξέρουμε τον νικητή. Μια πάρα πολύ αδύναμη περιφέρεια όπου και οι καλοί που παίζουν εκεί φεύγουν για να πάνε στη Δύση. Μια περιφέρεια με χαμηλό προπονητικό επίπεδο και με τραγικό – ως επί το πλείστον – management/ownership. Μια περιφέρεια που γίνεται dominate πάρα πολύ εύκολα από τον LeBron James και τα πήγαινε-έλα του σε Cavs-Heat-Cavs. Γιατί είναι μια τόσο αδύναμη περιφέρεια που επηρεάζει ακόμα και την Regular Season.
Οι διάφοροι “Raptors” παλεύουν για τις νίκες και οι 1-2 καλές ομάδες εμφανίζονται σχεδόν αδιάφορες για αυτές, κοιτάνε να ξεκουράσουν παίκτες και να αποφύγουν κούραση και τραυματισμούς και απλά ξέρουν πως μία νίκη στην έδρα της Indiana, της Washington, του Milwaukee, του Toronto ΘΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΝ, μάλλον 2... ίσως και 3! ΟΣΕΣ χρειαστεί. Αν ξέρουν όμως ότι δεν θα βρούνε μπροστά τους τον DeRozan, τον OG Anunoby και τον Valanciunas αλλά τον Davis, τον Cousins και τον Holiday; Θα ρισκάρουν οι Cavaliers το μειονέκτημα έδρας; Πολύ αμφιβάλλω.
BRING BACK THE THRILL Mr. Adam Silver!
Αλλάξτε το γιατί είναι βαρετό. Αλλάξτε το γιατί δεν είναι δυνατόν να φτάνουν στον τελικό του ΝΒΑ ομάδες που δεν είναι καν στην πρώτη 4άδα ομάδων του ΝΒΑ σε δυναμικότητα. Άν δεν είσαι «οπαδός» μιας ανατολικής ομάδας είναι πραγματικά δύσκολο να ασχοληθείς σοβαρά με τους αγώνες και τα playoffs της. Ακόμα και οι Cavaliers, ποιος θα έλεγε πως με σιγουριά θα ήταν έστω στους τελικούς περιφέρειας της Δύσης; Πείτε μου εσείς τη γνώμη σας αν θα μπορούσαν να βγουν πάνω από 3οι. Ωραία τα «τσιτάτα» για το Process, ωραία η αποθέωση του ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΥ Stevens που κάνει πραγματικά προπονητικά όργια, ωραία και τα LeBronto – προσεχώς LeBroston – αλλά ως εδώ. Θέλουμε να δούμε τις 16 καλύτερες ομάδες του ΝΒΑ. Θέλουμε να δούμε τους Nuggets και όχι τους Wizards. Θέλουμε να δούμε τους ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ, γιατί αυτό το πρωτάθλημα είναι το πρωτάθλημα των ΚΑΛΥΤΕΡΩΝ και όχι των πιο... τυχερών να παίζουν στην «καλή» περιφέρεια.
Αν υπάρχουν αντεπιχειρήματα; Πιθανώς. Ίσως ένα από αυτά να είναι τα NBA Finals όπου είναι «μόλις» 3-2 υπέρ της Δύσης τα τελευταία 5 χρόνια. Σιγά θα πει κάποιος, μια χαρά είμαστε. ΔΕΝ είμαστε όμως. Δεν είμαστε γιατί για να γίνει αυτό το “2” από την ομάδα της Ανατολής είχαμε στο Heat – Spurs το THE SHOT του Ray Allen, το μεγαλύτερο σουτ στην ιστορία των τελικών του ΝΒΑ και στο Warriors – Cavs μια ανατροπή από 3-1 που έχει ΜΕΓΑΛΟ αστερίσκο την τιμωρία στο ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟΤΑΤΟ – και πιθανώς closing - game 5 του Draymond Green. Μια πιο λεπτομερής ανάλυση δείχνει πως τις άλλες 3 χρονιές είχαμε Δυτικούς περιπάτους. Συνολικά οι νίκες-ήττες σε αγώνες είναι : Δύση 18 – Ανατολή 12. Δίπλα σε όλα αυτά να προσθέσουμε ότι στις 2 Ανατολικές πρωταθλήτριες αγωνιζόταν ο LeBron James, ένας παίκτης arguably top5 – κουβέντα άλλου άρθρου αυτό - όλων των εποχών στο ΝΒΑ. Όταν φύγει και αυτός; Αν αλλάξει περιφέρεια και αυτός...;
Το θέμα έχει συζητηθεί στο ΝΒΑ, ακούγεται.. αλλά όχι ακόμα δυνατά. Ο LeBron είπε πρόσφατα ότι δεν είναι ώρα.. τι θα έλεγε.. Και όμως LeBron, ΕΙΝΑΙ! Ήρθε το τέλος των περιφερειών. Καιρός να το δουν και αυτοί που πρέπει.
#MAKEITHAPPEN
