Στην ταινία “Good Will Hunting” και συγκεκριμένα στο bar “Woody’s” στη νότια Βοστώνη εξελίσσεται η σκηνή όπου ο εξυπνάκιας ατακαδόρος και δήθεν διαβασμένος σε όλα προσπαθεί να μειώσει τον πρωταγωνιστή ώστε να αναδειχθεί το ego του. Ο έξυπνος Will ανταποκρίθηκε στη λεκτική πρόκληση για να του υπενθυμίσει ότι μπορούσε κάλλιστα όλα αυτά που μας αραδιάζει ο κάθε hate… εεε ξερόλας ήθελα να πώ, να τα διαβάσει σε μία σελίδα και να τα μάθει απ’ έξω, θα μπορούσε απλά να είχε σκεφτεί και να είχε άποψη χωρίς να αναπαράγει αυτά που διαβάζει. Απογοητευμένος ο τύπος εξαφανίζεται με την παρέα του σε ένα diner, μόνο για να συναντήσει πάλι τον υποτιμημένο νεαρό έξω από τη τζαμαρία λέγοντας την πλέον κλασσική ατάκα… “Do you like apples? How you like them apples???”,
Now, how you haters like our 6 apples?
Ο ξανθός, άχαρος αλλά ιδιοφυέστατος τύπος που ποτέ δεν του χαρίστηκε τίποτα της ιστορίας μας είναι ο Will των Patriots a.k.a. Tom Brady , αποδεικνύοντας σε όσους τον έχουν αμφισβητήσει κατά καιρούς τι σημαίνει να αγωνίζεσαι στο πιο απαιτητικό πρωτάθλημα του κόσμου όταν τα μαλλιά σου ασπρίζουν και τα πόδια σου σε εγκαταλείπουν. Το όνομα του είναι συνώνυμο με τους Patriots και την επιτυχία που έχει ακολουθήσει η ομάδα του μαζί με τον coach Bill Belichick (arguably the best duo ever). Τι και αν έκανε δέκα χρόνια να πάρει η ομάδα το τέταρτο δαχτυλίδι της (‘02, ‘04,’05), το δίδυμο Brady – Belichick επέστρεψε για να πάρει άλλα τρία (’15, ’17, ’19) κάτι που όχι μόνο ισοφαρίζει το all time record των Pittsburgh Steelers αλλά κάνει τον Brady μοναδικό έχοντας πλέον 6 πρωταθλήματα, περισσότερα από κάθε quarterback ή παίχτη οποιαδήποτε θέσης και περισσότερες νίκες τελικών σαν παίχτης από τα υπόλοιπα 30 franchises του NFL. Για πολλούς πικραμένους δεν είναι καν στη λίστα με τους 10 καλύτερους, τα record books όμως διαφωνούν…too bad.
Παρ’ όλα αυτά το όνομα τους επισκιάζουν πολλές φήμες που τους θέλουν να είναι cheaters ίσως γιατί είναι παράλογο μία ομάδα να συνεχίζει με το ίδιο δίδυμο να φτάνει ξανά και ξανά στο σημείο που όλοι οι παίκτες ονειρεύονται… το Superbowl. Έτσι φτάνουμε στη μοναδική κατηγορία του ξερόλα τύπου από το bar, τα ΜΜΕ και η εμμονή των fans να κατακλύζουν ακόμα οποιαδήποτε πλατφόρμα στο διαδίκτυο με οποιοδήποτε αρνητικό χαρακτηρισμό. «Ο Brady έχει ανάγκη τον Vinatieri, the tuck rule, deflategate, spygate, the afc east...», όλα αναπαραγωγή από μονόπλευρες πληροφορίες που προφανώς κανείς δε θέλει να ακούσει σοβαρά επιχειρήματα. Ο λόγος είναι απόλυτα κατανοητός, υπάρχουν fans που δεν έχουν ζήσει για να δουν ακόμα την ομάδα τους σε ένα Superbowl, ή μπορεί να μην τη δουν και ποτέ αφού οι προπονητές τους χρωστάνε πλέον 10 εκατομμυριάκια (lol).
Πόσο βολικό είναι άραγε να αγνοούμε ότι στο επίσημο “cheating sheet” οι Patriots με τα βίας χωράνε στην 20άδα, παρ’ όλα αυτά δε νοιάζει κανέναν γιατί πολύ απλά οι άλλες ομάδες δεν κερδίζουν με την ίδια συχνότητα (ακόμα και αν έχουν στο division τους, τους Cleveland Browns…oops).
Tuck rule, spygate, deflategate, εύκολο division, κτλ… τα ακούμε ακόμα και σήμερα από πολλούς πικραμένους και ακόμα χειρότερα από άτομα που έχουν παίξει football. Η αλήθεια είναι πως ελάχιστοι τα θυμούνται σε χρονιές που οι Pats δε φτάνουν στο Superbowl αλλά είναι πολύ βολικό να λέμε ό,τι διαβάζουμε σε comments στο instagram και σε άλλα outlets, χωρίς πρώτα να αναλογιζόμαστε το μέλλον της εκάστοτε ομάδας που υποστηρίζουμε. Πολύ απλά εάν οι Pats έχαναν δε θα ένοιαζε κανέναν. Ο Shannon Sharpe πάντως το είπε πιο σωστά απ’ όλους… “I’m tired of all this winning”.
Ζούμε την επόμενη μέρα του Superbowl 53, προσπαθώντας να ξυπνήσω και να αποφύγω τις κλασικές ατάκες στα μέσα, έκανα έναν μικρό απολογισμό. Όταν ξεκίνησε η χρονιά οι Patriots βρέθηκαν στο 2-2 χάνοντας μάλιστα από τους Lions του πολύ γνώριμου Matt Patricia. Από εκεί και πέρα ακολούθησε καταιγισμός δηλώσεων τύπου “ο Brady γέρασε, η κυριαρχία των Patriots τελειώνει εδώ” και άλλα τέτοια.
Η αλήθεια είναι πως η χρονιά ξεκίνησε κάπως έτσι :
- Ο Nate Solder υπογράφει με τους Giants
- O Danny Amendola υπογράφει με τους Dolphins
- Oι Dion Lewis & Malcolm Butler υπογράφουν με τους Titans
- O Brandin Cooks έγινε ανταλλαγή στους Rams για το pick από το οποίο προέκυψε ο ΟΤ Isaiah Wynn, που δεν έπαιξε ποτέ αφού έσκισε τον αχίλλειό του.
- Ο Edelman αντιμετώπισε ένα 4 game suspension.
Οι Pats τελειώνουν την κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος με 11w – 5l και χάνουν τον Josh Gordon που ήρθε σαν σωτήρια λύση στη θέση του receiver. Bοήθησε μεν σε 11 παιχνίδια αλλά δυστυχώς δε μπόρεσε να ξεπεράσει τις παλιές κακές του συνήθειες, με αποτέλεσμα να αποβληθεί από το NFL και να περάσει σε πρόγραμμα αποτοξίνωσης.
Τα playoffs ξεκινάνε και οι Patriots πιάνουν δουλειά και αν κάποιοι πίστευαν ακόμα στις επιθετικές ικανότητες της ομάδας, κανείς δεν περίμενε την ορμητική άμυνα που έκανε mvps και μη, να τρέχουν και να μη φτάνουν. Η άμυνα των Pats σε μόλις 3 παιχνίδια είχε 140 tackles, με 10 sacks και συνολικά 92yards lost στα sacks. Η τετράδα των Flowers, Gilmore, Van Noy, Hightower έκανε σε αυτά τα playoffs αυτό που δεν περίμενε κανείς: Να παίξει πιο επιθετικό football από το offensive team και να κρατήσει αυτές τις τρεις κορυφαίες ομάδες στους 62 πόντους συνολικά. Ο Brady για άλλο ένα Superbowl είχε 262y/ 1int/ 71.4 rtg μετά το συντριπτικά ποσοστά στον περσινό τελικό όπου με ραμμένο αντίχειρα έφτασε τις 505y αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερε απέναντι στου Eagles, ελέω Malcolm Butler.
Όχι… δεν κάνουν οι άλλοι τον Brady να φαίνεται καλός. Οι Patriots όπως και άλλες ομάδες της Βοστώνης δουλεύουν με τα σκουπίδια που πετάνε οι ξύπνιοι αντίπαλοι τους, τους στρώνουν στην δουλειά, πιστεύουν σε αυτούς και τους ανταμείβουν με πρωταθλήματα που στερήθηκαν αλλού. Η μισή επίθεση των Pats αποτελείται από παίχτες που ήταν undrafted ή πολύ χαμηλά picks, ο Develin ήταν ξεχασμένος μέσα στην pizza hut (αποδείχθηκε υπερχρήσιμος) και o Edelman δεν προσκλήθηκε καν στο combine. Και όμως αγωνιζόμενος στο σύστημα των Pats βγήκε MVP του SB53 κερδίζοντας το 3ο δαχτυλίδι του. Αν και για μένα ο πιο σκληρός παίχτης αποδείχθηκε για άλλη μια φορά ο Gronk, μέσα στις φήμες ότι σταματάει το football, ότι δεν παίζει το ίδιο, ότι θα γίνει trade κτλ. Δούλεψε χωρίς εγωισμό και έδειξε πόσο χρήσιμος είναι σαν blocker σταματώντας πολλές φορές ακόμα και δύο άτομα μαζί, ήταν εκεί στα κρίσιμα catches και πέρα από κάθε εγωισμό είναι και αυτός πρωταθλητής.
Πριν ολοκληρώσω τις σκέψεις μου μέσα από το ξενύχτι και το hangover της Kυριακής θέλω να επισημάνω σε όσους παπαγαλίζουν τις αηδίες περί “bandwagon fans”, ότι αν οι fans στην Αμερική χωρίζονται σε 95% - 5% εναντίον των Patriots, τότε μάλλον κάτι κάνουμε πολύ καλά. Είναι common sense άλλωστε και ναι γουστάρουμε το NEW ENGLAND VS EVERYBODY γιατί μέσω αυτού είδαμε μια δυναστεία να ζωντανεύει και να φέρνει τίτλους σε μία πόλη που ζει για αυτό.
Προσωπικά ερωτεύτηκα τους Patriots τα Χριστούγεννα του ’97 στη Βοστώνη, όταν στο divisional round με τους Steelers, o Mike Vrabel (πριν έρθει στη Βοστώνη) έκανε sack τον Bledsoe και όλοι φώναζαν πως θα τον κρεμάσουν… Στην κυριολεξία νόμιζα ότι θα κρεμάσουν τον Bledsoe μετά από αυτό… Ήμουν 10 χρονών. Στηρίζω όλες τις ομάδες της Βοστώνης και δε θα γινόταν αλλιώς, όταν η ομάδα σου στηρίζει την ομάδα της πόλης σε ένα άλλο άθλημα τότε το υποστηρίζεις, είσαι περήφανος και πανηγυρίζεις με ανθρώπους που σέβονται τη φιλοσοφία και την ιστορία μίας πόλης.
L.A. is Hollywood, Boston is a Sports town… Do your job!
