Μετά από μερικές μέρες, όταν και κατάφερα να συνέλθω από την έκσταση της στιγμής είπα να κάτσω να σας εξιστορήσω την εμπειρία μου από την οδύσσεια που πέρασα μέχρι να καταφέρω να βρεθώ στην Allianz Arena, για να παρακολουθήσω δια ζώσης τον κορυφαίο αθλητή football στην ιστορία του σπορ, Tom Brady, στο πρώτο παιχνίδι NFL στην ιστορία επί Γερμανικού εδάφους.
Όλη η ιστορία ξεκίνησε το καλοκαίρι όταν και είχε ανακοινώσει η National Football League ότι το παρθενικό παιχνίδι της στο Μόναχο, θα περιλάμβανε τους Tampa Bay Buccaneers και τους Seattle Seahawks. Τότε ασχέτως αν θεωρούσαμε όλοι ότι το Σιάτλ θα ήταν από τις χειρότερες ομάδες της λίγκας, σαν παρέα θεωρήσαμε must την παρουσία μας στο γήπεδο. Είχαμε κάνει όνειρα ότι θα καταφέρναμε να βρεθούμε όλοι στο πανέμορφο γήπεδο της Μπάγερν Μονάχου, αλλά το NFL είχε άλλη άποψη.
Αφού λοιπόν κάναμε subscribe εκδηλώνοντας έτσι ενδιαφέρον στη σχετική ιστοσελίδα, η οποία υποτίθεται θα μας ενημέρωνε για το πότε θα βγουν στην κυκλοφορία τα μαγικά χαρτάκια εισόδου, αυτό δεν έγινε ποτέ όσο και αν τσεκάραμε όλοι τα mail μας. Αντιθέτως το μάθαμε από τα social media, όπως εκατομμύρια άλλοι φίλαθλοι δηλαδή. Όταν λοιπόν μπήκα στο σύστημα για να ψωνίσω όσα περισσότερα εισιτήρια μπορούσα για τους συντάκτες και φίλους μου από τους GotGameXperts αλλά και εσάς τους αναγνώστες μας, βρέθηκα προ τραγικής έκπληξης καθώς μπροστά μου στο ηλεκτρονικό queue βρίσκονταν άλλα… 50 χιλιάδες άτομα. Φανταστείτε ότι άφησα ό,τι έκανα για να μπω όταν το έμαθα, και το έμαθα πάρα πολύ σύντομα! Φυσικά όπως καταλαβαίνετε η σειρά μου δεν ήρθε ποτέ και έτσι η προσπάθεια μου έπεσε στο κενό. Δεν θα μπορούσαμε να οργανώσουμε τη μαζική εκδρομή που ονειρευτήκαμε...
Το δεύτερο βήμα ήταν να αρχίσουμε να τσεκάρουμε τα sites της δευτερογενής αγοράς, όπως το stubhub ή το viagogo, αφού ήμασταν σίγουροι ότι με τέτοια ζήτηση (πάνω από 3 εκατομμύρια κόσμου θέλησαν να βρουν εισιτήρια βάσει των εκτιμήσεων του NFL) θα υπήρχαν σίγουρα πολλοί που θα ήθελαν να κάνουν χοντρή μπάζα βγάζοντας στο σφυρί κάποιο από τα πολυπόθητα tickets. Για κακή μας τύχη το secondary market δεν έδειξε το παραμικρό έλεος. Οι αρχικές τιμές που είχε θέσει η διοργανώτρια αρχή μπορεί να ήταν από 50 έως 180 ευρώ αλλά σε εμάς έφτασαν σε 15πλάσια τιμή! Όποιοι το ψάξατε τότε ξέρετε ότι τα φτηνότερα διαθέσιμα εισιτήρια ξεκινούσαν από τα 700 ευρώ, ποσό απλησίαστο προφανώς για τους περισσότερους εκεί έξω. Κάπως έτσι λοιπόν βρεθήκαμε μπροστά σε ένα τεράστιο δίλημμα καθώς δεν υπήρχε περίπτωση να πάμε σε αυτά τα επίπεδα για να παρακολουθήσουμε έναν αγώνα από τα nosebleeds (aka πάνω διάζωμα), όσο σημαντικός και αν ήταν. Το δίλημμα λοιπόν ήταν ένα: Να τα παρατήσουμε και να δούμε το παιχνίδι από το σύνηθες war room μας ή να ταξιδέψουμε στη Γερμανία χωρίς την παραμικρή εγγύηση ότι θα μπούμε στο γήπεδο; Οι περισσότεροι εξ ημών και πιο λογικοί επέλεξαν να μείνουν πίσω στην Ελλαδίτσα μας αλλά εγώ δεν το δέχθηκα. Έτσι έκλεισα αεροπορικά για εμένα και την Κατερίνα (την σύντροφο μου) να πάμε Γερμανία με διάθεση μουτζαχεντίν. Θα έμπαινα πάσει θυσία μέσα, αλλά όχι πληρώνοντας τα λεφτά που με υποχρέωναν οι επίσημοι μαυραγορίτες του NFL. Το ίδιο τελικά έκαναν -μετά από μερικές εβδομάδες- και ο Βαγγέλης με τον Rusty, που ήταν εκείνοι από το crew που συντάχθηκαν δίπλα μας σε αυτή την τρέλα!
Αυτό μάλιστα αποτέλεσε τεράστιο πρόβλημα για το NFL καθώς φάνηκε σαν να μην βρήκε κανείς απλός φίλαθλος εισιτήριο όταν τα έβγαλε σε κυκλοφορία το NFL, μέσω του ticketmaster, μια ωραία καλοκαιρινή Τρίτη. Το γεγονός δε ότι δεν είχε δικλείδα ασφαλείας όπως το captcha system για να προστατευθεί η πλατφόρμα από τα αναμενόμενα bots των scalpers αλλά και του ίδιου του πάρτνερ του NFL, Stubhub, προκάλεσε αλγεινή εντύπωση σε όλους. Κάπως έτσι λοιπόν τα έσοδα για όλους εκτοξεύτηκαν στον θεό και οι μοναδικοί που την έφαγαν ήταν οι ίδιοι οι αγνοί φίλαθλοι, που σε πολλοστή περίσταση έπαιξαν το ρόλο του θύματος. Μεγάλη μπίζνα λέμε.
Τέλος πάντων, θα μπορούσα να συνεχίσω το rant αλλά νομίζω σας κούρασα οπότε ας προχωρήσουμε στο ταξίδι αυτό καθ’ αυτό. Εμείς φτάσαμε Παρασκευή βράδυ στο Μόναχο για να είμαστε χαλαροί και να βιώσουμε την πόλη σε ρυθμούς… Γερμανικού Super Bowl. Το μόνο αντίστοιχο event που προσελκύει τόσο τουρισμό στην Βαυαρική πρωτεύουσα είναι φυσικά… you guessed it right… το Octoberfest, η παραδοσιακή γιορτή μπίρας. Η παρουσία NFL τουρισμού πάντως έγινε αισθητή για εμάς από το ίδιο το αεροδρόμιο καθώς αμέσως με το που φτάσαμε είδαμε πολλούς να κυκλοφορούν με NFL gear, πέραν φυσικά του φίλου Μπάμπη Κωνσταντινίδη με την γλυκύτατη οικογένεια του, αναγνώστη μας και φαν της εκπομπής μας στο Youtube, Under Center.
Εδώ η Κατερίνα δείχνει τα συναισθήματα της για τον πρώην άντρα της Τζιζέλ...
Το Σάββατο περιελάμβανε φυσικά βόλτα στο κέντρο της πόλης, τις ιστορικές πλατείες (για τους λάθος λόγους…) Marienplatz και Odeonsplatz όπου εκεί είχε στήσει το NFL μεγάλα κράνη όλων των ομάδων, δίπλα στα οποία προφανώς φωτογραφηθήκαμε, εγώ φυσικά περισσότερο με αυτό των Patriots και η Κατερίνα των Dolphins, που είναι η αγαπημένη της ομάδα.
Μια γεύση από ψηλά....
Το βράδυ του Σαββάτου ήταν ώρα να κάνουμε μια τσάρκα περνώντας από δεκάδες pubs που φιλοξενούσαν πάρτυ για τους φίλους και των 32 ομάδων της αγαπημένης μας λίγκας. Σοβαρά μιλάω. Και οι 32 ομάδες είχαν μέρος που έκαναν πάρτυ. Άλλωστε το football στην Γερμανία είναι πολύ πιο δημοφηλές από ό,τι θα περίμενε κανένας. Οι Seahawks δε, η τυπικά φιλοξενούμενη ομάδα του αγώνα, έχει το δεύτερο μεγαλύτερο fan base στην χώρα με ένα club φιλάθλων, τους German Sea Hawkers, που αριθμεί πάνω από 1300 άτομα. Πρώτη σε δημοφιλία ομάδα -για κάποιο λόγο- είναι οι Packers. Όπως καταλαβαίνετε τους Γερμανούς σίγουρα δεν μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς για Bandwagoners.
Το ραντεβού μας με τον Βαγγέλη και τον Rusty, που έφτασαν στην πόλη το Σάββατο το πρωί, ήταν προγραμματισμένο για το βράδυ, στο Hofbräuhaus, την πιο παραδοσιακή και διάσημη μπυραρία σε όλη τη Γερμανία, που σίγουρα δεν ήταν τυχαίο ότι φιλοξενούσε το πάρτυ των φίλων των Buccaneers. Η με διαφορά μεγαλύτερη pub που έχω επισκεφτεί στη ζωή μου (χωρητικότητας 2000+ ατόμων) ήταν ντυμένη σε χρώματα NFL, αφού όπου και να κοίταζες έβλεπες εμφανίσεις όλο των λογιών, αλλά σίγουρα κυριαρχούσαν τα κοκκινόμαυρα των Πειρατών της Τάμπα. Πάρτε μια γεύση του τι γινόταν εκεί μέσα…
For the record, η μπύρα ήταν υπέροχη και το παραδοσιακό φαγητό αξιοπρεπέστατο! (spoiler alert: δεν είμαι και πολύ φαν της Γερμανικής κουζίνας!)
Οι συζητήσεις μας στο τραπέζι επικεντρώθηκαν προφανώς στο φαινόμενο που εξελισσόταν μπροστά στα μάτια μας, με τους φίλους του σπορ να φωνάζουν συνθήματα και όλη η πόλη να βρίσκεται σε ρυθμούς NFL, όπως θα γινόταν σε οποιαδήποτε πόλη αν φιλοξενούσε ένα τεράστιο αθλητικό event, όπως το Mundial ή οι Ολυμπιακοί αγώνες. Εν τω μεταξύ, ο Βαγγέλης είχε καταφέρει να εξασφαλίσει από το Stubhub δυο απίστευτα εισιτήρια για εκείνον και τον Rusty στο End zone, ουσιαστικά πρώτη σειρά, σε τιμή-ευκαιρία (γύρω στα 350) για το πόσο τέλειο ήταν το location τους. Τα ίδια εισιτήρια (στο section 111 του Allianz) τα έβρισκα μέχρι και 8 χιλιάρικα την μέρα του αγώνα… ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΠΑΡΑΝΟΙΑ!
Η Κυριακή όπως καταλαβαίνετε ήταν H Gameday. Μετά από ένα παραδοσιακό πρωινό με Weißwurst και μπίρα, παρέα με τον κολλητό μου -πλέον λοκάλι- του Μονάχου, Δημήτρη Τσινόπουλο, κατευθυνθήκαμε προς το γήπεδο. Εμείς πήγαμε με αυτοκίνητο και η κίνηση στον δρόμο ήταν ΑΚΡΑΙΑ! Όταν τελικά καταφέραμε να φτάσουμε στο πάρκινγκ και ανεβήκαμε τις σκάλες που θα μας έφερναν φάτσα κάρτα στο Allianz το θέαμα ήταν μοναδικό. Για να μη λέω πολλά, ένα βίντεο ισοδυναμεί με ένα εκατομμύριο κουβέντες. Σχεδόν δηλαδή όσα άτομα βρίσκονταν γύρω μας!
Το σκηνικό έξω από το γήπεδο ήταν μοναδικό. Το NFL είχε μεταφέρει τα διακοσμητικά κράνη από την Odeonsplatz όπως ήταν λογικό εκεί, με διάφορα μπάνερς γύρω τους για το επετειακό παιχνίδι που αναμενόταν, δεκάδες περίπτερα φαγητού από όλο τον κόσμο μας έσπαγαν τις μύτες, φυσικά υπήρχαν αρκετά παιχνίδια football, όπως ένα σημείο που έπιανες πάσες από Quarterback σαν wide receiver ή δοκιμασίες αλά combine με vertical ή broad jump και άλλα πολλά. Μετά το σοκ της ατμόσφαιρας (η οποία όμως απαγόρευε την πώληση αλκοόλ (!) για να αποφευχθούν οι ακρότητες) είδαμε τους δυο φίλους μας να μπαίνουν στο γήπεδο, καθώς ο DJ Rico δεν θα μπορούσε να μην κάνει μια βόλτα για να αγοράσει ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ κομμάτια NFL Gear από το NFL Shop που είχε στηθεί εντός του γηπέδου.
Τότε, με εμένα να βλέπω τα εισιτήρια να παίρνουν όλο και μεγαλύτερες τιμές online (σε απόλυτη αντίθεση με αυτό που πίστευα ότι θα γινόταν δηλαδή όσο πλησίαζε η ώρα του αγώνα) άρχισε για εμένα η μεγάλη πίεση και συνάμα η απαισιοδοξία ότι δεν θα κατάφερνα να μπω μέσα.
Τα 250 ευρώ cash που είχα στην τσέπη μου ήταν το budget που πίστευα ότι θα έφτανε για να καταφέρω να πείσω κάποιον scalper να μου πουλήσει ένα μαγικό χαρτάκι. Όσο περνούσε η ώρα και ο κόσμος εκτός του γηπέδου λιγόστευε όλο και περισσότερο και εγώ δεν μιλιόμουνα. Είχα φτιάξει και μια επιγραφή που έλεγε “Ich Suche ein Ticket” για προφανείς λόγους αλλά δεν με είχε ενοχλήσει κανένας. Όλα αυτά ενώ έκανα διαρκώς refresh στο κινητό, μήπως και έβρισκα τίποτα σε φυσιολογική τιμή, αλλά τίποτα. Οι τιμές όσο περνούσε η ώρα όλο και αυξάνονταν.
Η στιγμή που ξεκίνησε η αναμέτρηση έγινε αντιληπτή από τη βοή του κόσμου εντός των τοιχών της Allianz. Τότε απέξω είχε μείνει ελάχιστος κόσμος με τους έτερους απεγνωσμένους σαν την αφεντιά μου να περιφερόμαστε σαν τις άδικες κατάρες. Σε κάποια φάση έκαναν την εμφάνιση τους κάτι ύποπτοι τύποι που έρχονταν και μας μιλούσαν. Με το παιχνίδι να έχει ήδη ξεκινήσει και την πίεση αυτών που ήλπιζαν να μπουν μέσα να είναι έκδηλη οι περισσότεροι από αυτούς τους τύπους έρχονταν δίπλα σου και σου έλεγαν ότι έχουν εισιτήρια για μέσα έναντι ποσών που κυμαίνονταν από 400 έως 600 ευρώ. Κάποιοι μάλιστα είχαν δυο θέσεις μαζί οπότε δεν τους ενδιέφερε να βρουν έναν μόνο που έψαχνε. Τότε λοιπόν έρχεται δίπλα μου ένα ξανθό τυπάκι ρωσόφατσα που μιλούσε σπαστά αγγλικά και μου προτείνει ένα μαγικό “χαρτάκι” με 250 ευρώ cash. Σκέφτηκα “ΤΕΛΕΙΑ, τα κατάφερα”. Σε ερώτηση μου για το που είναι η θέση αυτή, άρχισε και μου τα μάσαγε. Μου λέει δεν έχει θέση. Απλά μπαίνεις και πας όπου θες χωρίς θέση, όρθιος. Ε όπως καταλαβαίνετε υποψιάστηκα ότι θα ήταν απάτη και του λέω "άστο μαν, θα βρω αλλού".
Περίμενα λοιπόν να βρω κάποιον άλλο αλλά δεν έβρισκα τίποτα και κανέναν. Όσοι μίλησα μου είπαν πάλι τα ίδια ποσά που προανέφερα παραπάνω και ως εκ τούτου δεν είχαμε την παραμικρή πρόοδο. Εν τω μεταξύ παρακολουθούσα και τον τύπο που μου πε για 250 ευρώ, και άρχισε να μιλάει με κάποιον άλλο μόνο που έψαχνε. Αυτός ο ευλογημένος άνθρωπος λοιπόν έδειξε πίστη στον τύπο και του έδωσε τα χρήματα στο χέρι. Αυτή ήταν όπως καταλαβαίνετε η κομβική στιγμή! Με μεγάλη μου ανυπομονησία περίμενα να δω τι θα γίνει με αυτόν. Πλησιάζει προς την πύλη με τους σεκιουριτάδες, τον περνάνε από ανιχνευτή μετάλλων και μετά φτάνει στο αυτόματο μηχάνημα που διάβαζε τo QR Code που ήταν ενσωματωμένο σε κάθε εισιτήριο και ουσιαστικά σου άνοιγε την πόρτα για το γήπεδο. Ε ο άνθρωπος, καλά να ναι όπου κι αν είναι, πάει εκεί δειλά δειλά, βάζει το κινητό του στο σκάνερ και ΤΟΝ ΑΦΗΝΕΙ!!!!!
Αυτό ήταν, πήρα στο κυνήγι τον τύπο -που για λίγο χάθηκε από προσώπου γης αλλά μετά από λίγο εμφανίστηκε ξανά- και πλέον τον παρακαλούσα εγώ να του δώσω τα 250! Τα δίνω στην Κατερίνα και τον Δημήτρη που μου κρατούσαν υπομονετικά παρέα εκεί και τους λέω ότι αν με αφήσει το μηχάνημα να του δώσουν τα χρήματα.
Μου στέλνει το παραπάνω screenshot με το QR Code και μου λέει να μην πάω ποτέ να κάτσω στη θέση που αναγραφόταν, αφού καθόταν άλλος εκεί (μάλλον κάποιος που θα χε πληρώσει κάνα δυο χιλιάρικα στο stubhub!) αλλά εγώ μπορούσα να πάω όπου ήθελα μέσα στην αρένα, χωρίς να μου ζητήσει κανένας να τους δείξω εισιτήριο. Πάω λοιπόν με ανυπομονησία περνάω από τον ανιχνευτή, φτάνω στο QR scanner, βάζω το κινητό και ΠΕΡΝΑΩ!!!
Αλληλούια!
Από εδώ και πέρα άλλαξαν τα πάντα σε αυτό το ταξίδι. Όλη αυτή η εκδρομή είχε αντίκρυσμα και κατάφερα να δω το ματς με τους δικούς όρους και όχι των μαυραγοριτών. Για τις επόμενες τρεις ώρες ήμουν διαρκώς με το χαμόγελο στα χείλη.
Βρήκα τον Βαγγέλη εντός του γηπέδου και προφανώς θαύμασα τις θέσεις τους. Αρχικά κάθισα εκεί από πάνω από το section 111, βλέποντας το υπόλοιπο ενάμιση quarter του πρώτου ημιχρόνου από εκείνο το σημείο. Ήταν λες και με περίμεναν οι Bucs για να σκοράρουν τους πρώτους πόντους επί γερμανικού εδάφους, αφού ο Ryan Succup αστόχησε στο πρώτο field goal της αναμέτρησης. Κάπως έτσι κατάφερα λοιπόν να δω το υπέροχο crossing route του Julio Jones που μετέτρεψε την πάσα του GOAT στο πρώτο touchdown του αγώνα μπροστά στα μάτια μας!
Στην παραπάνω playlist μπορείτε να δείτε όλα τα βίντεο που τράβηξα από το γήπεδο!
Ενώ περνούσε λοιπόν το πρώτο ημίχρονο με τους τυπικά γηπεδούχους να υπερισχύουν κατά κράτος των αντιπάλων τους, με την άμυνα του Todd Bowles να φαίνεται αναγεννημένη πίσω από την ηγεσία του δίδυμο Linebackers τους, Devin White και Lavonte David να πραγματοποιούν την πρώτη τους dominant εμφάνιση για φέτος, απέναντι σε μια από τις καλύτερες επιθέσεις της λίγκας το 2022.
Περιττό να αναφέρω ότι παίκτες όπως ο DK Metcalf, ο Mike Evans ή οι Kenneth Walker και Leonard Fournette απλά ότι έμοιαζαν τεράστιοι από κοντά.
Εν τω μεταξύ είχα πιάσει συζήτηση με δυο Αμερικάνους που βρίσκονταν δίπλα μου, τον Ben και τον Joey, κάτοχοι εισιτηρίων διαρκείας στο Raymond James Stadium πίσω στην γενέτειρα των Buccaneers. Εκείνοι εκστασιασμένοι με την ιδιότητα μου και το site μας άρχισαν να μου εκμυστηρεύονται όλο και περισσότερα πράγματα. Ξεκάθαρα εντυπωσιασμένοι από την ατμόσφαιρα εντός γηπέδου, με τον κόσμο fully engaged κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού αλλά και με το συνεχές τραγούδι στα timeouts, η οποία μάλιστα έλεγαν ότι δεν είχε σχέση με αυτή στο home stadium της ομάδας.
Μετά το τέλος του πρώτο μέρους και ενός άκρως απαραίτητου τσιγάρου έκτος γηπέδου, αποφάσισα να αρχίσω να ακολουθήσω την μπάλα στο υπόλοιπο παιχνίδι. Έτσι κ αλλιώς αν δεν προσπαθούσες να μπεις σε κάποιο section δεν σε σταματούσε κανένας οπότε είπα να το εκμεταλλευτώ κι εγώ. Έτσι άρχισα να περνάω ακόμα καλύτερα αφού έπιασα πράγματα που δεν φαίνονταν από την πλευρά του end zone, όπως φυσικά τις αντιδράσεις των παικτών στα sidelines, το ζέσταμα του Tom παρέα με τον Julio, δημοσιογράφους να μιλάνε στην κάμερα και γενικότερα ό,τι άλλο μπορεί να περίμενε κάποιος να δει σε τρομερές θέσεις κοντά στο κέντρο του γηπέδου.
Στο δεύτερο μέρος τα πράγματα μάλιστα έγιναν και πολύ πιο ενδιαφέρονται καθώς ξύπνησε η επίθεση των Seahawks και άρχισαν να ολοκληρώνουν το ένα play μετά το άλλο. Η τρομερή ικανότητα του Walker στο passing game ήταν κάτι που μου έμεινε, παρά το γεγονός ότι οι Bucs του είχαν κλείσει όλους τους διαδρόμους στο running game. Το ίδιο εντυπωσιακός και καίριος ήταν και ο Rachaad White ο οποίος ξελάσπωσε την ομάδα όταν τραυματίστηκε ο Leonard Fournette, στο πρώτο παιχνίδι της καριέρας του που του δόθηκε πραγματική ευθύνη.
Βεβαίως πριν τραυματιστεί ο Playoff Lenny μας χάρισε και μια από τις πιο αξιομνημόνευτες στιγμές της βραδιάς, αλλά για τους λάθος λόγους… Ενώ οι Bucs χτυπάνε την πόρτα του redzone, direct snap στον Lenny, με τον Brady να έχει μετακινηθεί out wide, τον έμπειρο running back να μην επιλέγει να τρέξει ο ίδιος την μπάλα αλλά σηκώνει το κεφάλι, βλέπει τον αίλουρο τον Tom να τρέχει sideline route και πασάρει για ένα jumpballoool! Ε έγινε άλλος ένας συμπαίκτης του σπουδαίου Hall of Famer που απογοητεύτηκε από τις επιδόσεις του ως pass catcher (προσπαθώ να μπλοκάρω από την μνήμη μου την προηγούμενη φορά που έγινε κάτι τέτοιο!) καθώς από το πολύ excitement σαβουρώθηκε και για κακή τους τύχη εκεί βρισκόταν ο εξαιρετικός rookie corner των Seahawks, Tariq Woolen, ο οποίος -ως κύριος- γράμπωσε το 6ο interception του για φέτος, 2ος στη σχετική λίστα στο NFL.
Φυσικά όλοι θα ήσασταν σίγουροι ότι θα ανέφερα την ηγετική μορφή του TB12 που από τα sidelines, στο huddle και ακόμα περισσότερο στο line of scrimmage έμοιαζε σαν να εκπέμπει μια λάμψη, μια αύρα σαν θεός μεταξύ θνητών. Η παρουσία του pre snap ήταν καθηλωτική, με το πως χειριζόταν τους συμπαίκτες του. Από όλους τους receivers του η σύνδεση του με τον Chris Godwin φαινόταν πιο εύκολη και ολοκληρωμένη, και έμελε να είναι αυτός που θα σημειώσει το πιο καθοριστικό TD της βραδιάς, μετά από ένα εκπληκτικό redzone route.
Το πιο καθοριστικό play πάντως ήρθε από την άλλη πλευρά της μπάλας, και το έκανε ο Devin White με το force fumble που ανάγκασε τον Geno Smith μέσα στις 10 γιάρδες, με το ακριβώς επόμενο drive των Bucs να καταλήγει στο TD του Godwin.
Μετά ο Geno προσπαθήσει να επανορθώσει με δυο TD drives σε Lockett και Goodwin (μετά από το πρώτο ΙΝΤ του Brady ύστερα από 199 σερί pass attempts-so close να καταρρίψει το ανάλογο streak του Aaron Rodgers) αλλά δεν έφτανε…
Το παιχνίδι έλαβε το τέλος με τον ιδανικό τρόπο για όλους τους φίλους των Buccaneers και του Brady, δηλαδή δυο kneel downs και φύγαμεεε!
Μετά την λήξη κατέβηκα και πέρασα λίγο χρόνο με τους δικούς μου ζηλεύοντας ελαφρώς τις θέσεις τους. Εκεί βγάλαμε και την παραπάνω ομαδική φωτό ενώ βλέπαμε τις Cheerleaders των Bucs να δίνουν πόνο από πίσω μας και τον Christoph “Icke” Dommisch (ο παρουσιαστής του τηλεοπτικού NFL Show στο Prosieben, προσωπικότητα που προκαλεί πανικό σε όλους τους Γερμανούς φίλους του σπορ) να έχει φτάσει δίπλα μας για να μιλήσει στους φανς του που εκείνη τη στιγμή τον αποθέωναν! Εμένα με σνόμπαρε όπως βλέπετε στην παρακάτω playlist (ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ) γιατί μάλλον ξενέρωσε που τον έλεγα DICKE αντί για Icke...! LOL
Αμέσως μετά, καθώς βγαίναμε από το γήπεδο και ήμασταν σε ένα προφανές σοκ για το τι ζήσαμε άρχισε να μας απασχολεί η πραγματικότητα και το τι είχαμε σκοπό να κάνουμε όσον αφορά όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια που θα ξεκίναγαν άμεσα! Ενώ λοιπόν συζητάγαμε για το που θα βρούμε να δούμε τις… 7 hours of commercial free football μέσα στην πόλη του Μονάχου ξεπρόβαλε μια γιγαντοοθόνη ΤΕΡΑΣ στις παρυφές του γηπέδου με εκατοντάδες φίλους του σπορ να έχουν αράξει σε πάγκους με μπίρες και φαγητά! Σε αυτή την φάση η μπαταρία του τηλεφώνου μου μας είχε αφήσει χρόνους οπότε you have to take my word for it… ΉΤΑΝ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ! Ακόμα και εκτός γηπέδου η ατμόσφαιρα συνέχισε να είναι τρομερή και σίγουρα το NFL προνόησε για εμάς, κάτι για το οποίο τους ευχαριστούμε από καρδιάς.
Την άλλη μέρα το πρωί οι Βάγγος κ Rusty πήραν τον δρόμο της επιστροφής για την πατρίδα, ενώ με την Κατερίνα προσπαθήσαμε να κάνουμε λίγο ακόμα sightseeing πριν τελειώσει αυτή η άκρως επιτυχημένη εξόρμηση μας στην πρωτεύουσα της Βαυαρίας. Περιπλανώμενοι στα στενά της πόλης βρήκαμε ένα καταπληκτικό εστιατόριο, για ένα από τα καλύτερα σνίτσελ της πόλης, το Steinheil 16, το οποίο σας προτείνω ανεπιφύλαχτα αν βρεθείτε ποτέ σε αυτά τα λημέρια της Ευρώπης.
Το βράδυ έκλεισε με μια ακόμη θρυλική pub-restaurant του Μονάχου, το Augustiner Klosterwirt, όπου κάναμε μια ανακεφαλαίωση των εμπειριών μας με τον Δημήτρη, τον οποίο θα ευχαριστήσω και δημόσια για την πρόσκληση στην νέα του βάση. Όλα ήταν υπέροχα!
Φυσικά δεν θα ήταν όλα τέλεια αν είχαμε χάσει την πτήση μας την επόμενη μέρα, κάτι που θα μπορούσε να έχει συμβεί αν δεν τρέχαμε 800άρι μέσα στο Αεροδρόμιο καθώς βρεθήκαμε θύματα της υποτιθέμενης απόλυτης ακρίβειας των Γερμανικών τρένων, η οποία για 5 λεπτά θα μας στοίχιζε ακριβά. Τελικά αυτά τα πέντε λεπτά που φτάσαμε στην πύλη πριν την απογείωση ευτυχώς ήταν αρκετά και τέλος καλό όλα καλά :)
Θα κλείσω λέγοντας ότι ελπίζω οι εμπειρίες μου από την εκδρομή μας στο Μόναχο να αποτελέσουν ένα οδηγό για το τι πρέπει να κάνετε και τι όχι την επόμενη φορά που θα σκεφτείτε να προχωρήσετε σε μια αντίστοιχη εξόρμηση για κάποιο παιχνίδι NFL στας Ευρώπας. Όλο αυτό θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί σε ένα φιάσκο από τα λίγα αν δεν υπήρχε αυτός ο αδερφός Ρώσος που μου έκανε την χάρη να του δώσω διόμιση κατοστάρικα για ένα χακαρισμένο QR Code. Του εύχομαι λοιπόν να είναι καλά όπου βρίσκεται και να συνεχίσει και να εκμεταλλεύεται το σύστημα και πιο συγκεκριμένα τα QR scanners της Allianz Arena!
Η φώτο στο whatsapp του Ρώσου ευεργέτη μου
Επίσης δεν θα μπορούσα να μην ευχαριστήσω τον αδερφό μου, Apo, που ανέλαβε το πηδάλιο τις ημέρες που έλειπα και το καράβι μας did NOT miss a beat.
Η ανεπανάληπτη εμπειρία του να δεις τον Tom Brady εν δράσει ήταν μοναδική και σίγουρα θα την θυμάμαι έντονα μέχρι να αφήσω αυτό τον μάταιο κόσμο.
