Ο τελικός της AFC θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι μια από τα ίδια…
Οι New England Patriots θα αντιμετωπίσουν τους ______ (insert other current season AFC finalists) στον τελικό της περιφέρειας για την κατάκτηση του τροπαίου Lamar Hunt, που θα δώσει την ευκαιρία στον νικητή να αγωνιστεί στο Super Bowl του ___ (insert year) στην ____ (insert host city).
Όπως καταλάβατε φυσικά οι Patriots θα είναι στο AFC title game για άλλη μια χρονιά, όγδοη στη σειρά, εδραιώνοντας ακόμα περισσότερο την δυναστεία τους στο NFL. Μπορεί όλη τη χρονιά να έδειχναν πιο πεσμένοι από ποτέ αλλά την στιγμή που έσφιξαν τα γάλατα το δίδυμο Brady-Belichick για εκατομμυριοστή φορά έκανε υπερήφανους όλους τους φίλους της ομάδας, ενώ παράλληλα έδωσε άλλον έναν λόγο στην πλειοψηφία του fan base της National Football League να συνεχίσουν να τους απεχθάνονται. Και πως να γινόταν αλλιώς από τη στιγμή που απέκλεισαν με χαρακτηριστική άνεση μια τόσο συμπαθητική ομάδα όπως οι φετινοί Los Angeles Chargers.
Ο τελευταίος περίπατος των Πατριωτών έλαβε χώρα στο Gillette Stadium, την έδρα τους από την οποία δεν κατάφερε κανείς φέτος να φύγει με το κεφάλι ψηλά. Το αήττητο στο σπίτι τους όμως δεν θα τους βοηθήσει να κερδίσουν απόψε, απέναντι στους Kansas City Chiefs στο (ναι μεν παγωμένο απόψε αλλά) πάντα καυτό Arrowhead. Εκτός έδρας το 2018 δεν έχουν καμία σχέση με την απόλυτη υπεροχή που έβγαζαν όποτε αγωνίζονταν στη Βοστώνη. Μακριά από τη Νέα Αγγλία έχουν καταφέρει να χάσουν ήδη από τους Lions, τους Titans, τους Jaguars, τους Dolphins και τους Steelers με την συντριπτική πλειοψηφία αυτών των αγώνων να κατέληξαν σε συντριβή υπέρ της γηπεδούχου ομάδας.
Σε λίγες ώρες λοιπόν οι ομολογουμένως γερασμένοι Πατριώτες θα πρέπει να τα βγάλουν πέρα απέναντι στην ομάδα που σόκαρε όλο τον γαλαξία του NFL φέτος, τους εντυπωσιακούς Chiefs του Patrick Mahomes. Μια ομάδα που μπορεί να σκοράρει ανά πάσα στιγμή απέναντι σε ό,τι άμυνα και αν συναντήσει στο διάβα της και το κάνει με τον πιο θεαματικό τρόπο που θυμάμαι εγώ στην ιστορία. Ο βασικός υποψήφιος για MVP της σεζόν κατάφερε στην πρώτη του χρονιά ως βασικός να κάνει κάτι που μόλις δυο ιερά τέρατα της ιστορίας του αθλήματος έχουν καταφέρει: Να φτάσει το επικό όριο των 50 touchdown passes, μετά τους Brady (’07) και Peyton Manning (’15). Οι τρομερές επιδόσεις του απόφοιτου του Texas Tech έγιναν μάλιστα ενώ έχασε ένα από τα τρία πιο σημαντικά όπλα του ενάμιση μήνα πριν το τέλος της κανονικής περιόδου, Kareem Hunt.
Αυτή δεν θα είναι όμως η πρώτη φορά που συναντιούνται οι δυο ομάδες. Κάτι τέτοιο είχε γίνει και στο Sunday Night Football της 6ης αγωνιστικής, τότε όμως ήταν στο Φόξμπορο. Το παιχνίδι ήταν πολύ κλειστό με τους Patriots να επικρατούν τελικά μετά από εναλλαγή του προβαδίσματος τρεις φορές στο 4th quarter. Εκείνη την βραδιά μπορεί ο μάγος της ανορθόδοξης πάσας να είχε εξαιρετικά νούμερα σερβίροντας 4 TD πάσες με 352 γιάρδες αλλά ήταν και η πρώτη φορά που έδειξε την απειρία του υποπίπτοντας σε κάμποσα σημαντικά λάθη εκ των οποίων δυο πάσες που κατέληξαν σε interception. Εκτός αυτών των δυο είχε σίγουρα άλλες πέντε φάσεις -όλες μέσα ή πολύ κοντά στο redzone- που στοίχισαν στην ομάδα του. Από τότε έχουμε δει άλλες τρεις φορές τον Mahomes να αντιδρά σπασμωδικά στα τελειώματα κλειστών παιχνιδιών. Στο L.A, όταν η ομάδα του έχασε από τους Rams στο ήδη all-time-classic shootout με τον Jarred Goff, στο Arrowhead, όταν οι Chargers κλέψαν το διπλό τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος και στο αμέσως επόμενο παιχνίδι απέναντι στους παθιασμένους Seahawks στο Σιάτλ. Αυτές κιόλας αποτέλεσαν και τις τέσσερις ήττες της ομάδας για φέτος. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι τα καταληκτικά λεπτά κλειστών αναμετρήσεων είναι και η μόνη αδυναμία που μας έχει δείξει στην σύντομη καριέρα του. Κατά τα άλλα σε όλες τις υπόλοιπες καταστάσεις έχει εντυπωσιάσει πέραν του δέοντος με την ηγετικότητα του στο line of scrimmage, την εκπληκτική του αίσθηση στην πάσα εν κινήσει αλλά και το χέρι του που είναι πιθανότατα το πιο δυνατό στο NFL αυτή τη στιγμή.
Προσωπικά όσο και να ήθελα να τα κάνουν θάλασσα οι Chiefs φέτος (αφού οι Pats μου τους κυνηγούσαν στην βαθμολογία από πολύ νωρίς) τόσο έπιανα τον εαυτό μου να είναι ερωτευμένος με τον Mahomes ως αθλητή και την νέα πνοή που έδωσε στην λίγκα μας, που εκ των πραγμάτων χρειάζεται νέους σταρ στην θέση του quarterback, μιας και οι περισσότεροι τέτοιοι που έχουν απομείνει έχουν συμπληρώσει ήδη τα ένσημα τους για συνταξιοδότηση.
Όσον αφορά την πρώτη συνάντηση των δυο ομάδων μεγάλοι πρωταγωνιστές για τους Chiefs εκείνο το βράδυ ήταν οι Tyreek Hill και Kareem Hunt. Ο πρώτος είχε κάνει τον CB Jonathan Jones να βλέπει εφιάλτες σημειώνοντας 142 γιάρδες με 3 TDs ενώ ο δεύτερος είχε κάνει πολλές ζημιές και τρέχοντας την μπάλα (80 γιάρδες με 10 carries) αλλά ακόμα περισσότερο πιάνοντας πάσες off the backfield έχοντας απολογισμό 5 catches για 105, 67 εκ των οποίων ήρθαν από ένα TD. Ο Hunt όμως δεν βρίσκεται πλέον στο ρόστερ των κόκκινων και την θέση του έχει πάρει ο Damien Williams, που από τη στιγμή που του δόθηκε το χρίσμα του βασικού έχει βγάλει μάτια, κάνοντας τα σαΐνια των Dolphins να αναρωτιούνται αν είχαν τον ίδιο παίκτη στο ρόστερ τους για τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Ο Williams μπορεί να μην είναι παίκτης ίδιας ποιότητας με τον τιμωρημένο Hunt, αλλά μπορεί να κάνει σχεδόν τα ίδια πράγματα με τον προκάτοχο του. Επίσης για να λέμε και την πικρή αλήθεια (για όσους RB έχουν βλέψεις για συμβόλαια επιπέδου WR *γκουχ*γκουχ* Lev Bel) έδειξε περίτρανα ότι αν το σύστημα είναι αποδοτικό ο οποιοσδήποτε RB μπορεί εν δυνάμει να κάνει τη διαφορά στο NFL των late ‘teens.
Μέχρι τώρα δεν έχω πει κουβέντα για τον έτερο megastar της ομάδας του Andy Reid, τον ΤΕ Travis Kelce. Αυτό διότι στο πρώτο ματς μεταξύ των δυο ομάδων ήταν κατά το μεγαλύτερο μέρος της αναμέτρησης εγκλωβισμένος από την άμυνα των Belichick-Flores, χρησιμοποιώντας την απλούστατη τακτική να υπάρχει πάντα κάποιος Linebacker στο line of scrimmage που θα τον σπρώξει την ώρα που εκείνος θα ξεκινούσε το εκάστοτε route του. Με αυτό τον τρόπο τον έβγαλαν πλήρως εκτός ρυθμού κάτι που φαντάζομαι ότι δεν θα εξελιχθεί με τον ίδιο τρόπο απόψε παρά την πιθανή προσπάθεια από τους φιλοξενούμενους να πράξουν ανάλογα. Βλέπετε οι Pats δεν έχουν τον παίκτη που θα ακολουθήσει τον Kelce stride for stride στη μέση του γηπέδου. Αυτό διότι λόγω της τρομερής έφεσης του Mahomes έξω από το pocket υπάρχει η ανάγκη η άμυνα να έχει πάντα κάποιον linebacker που θα επωμιστεί τον ρόλο του “κατασκόπου” σε περίπτωση που αρχίσει τον scrambling. Αυτόν τον ρόλο μπορεί να τον παίξει κατά την γνώμη μου μόνο ο Kyle Van Noy, μοναδικός δηλαδή LB των Πατριωτών που θα μπορούσε να ακολουθήσει τον Kelce στο coverage. Αυτό σημαίνει ότι θα αναγκαστούν να έχουν πάνω του κάποιο safety και από αυτούς ούτε ο Patrick Chung (που δεν είναι καλός φέτος σε αυτό τον τομέα) ούτε ακόμα περισσότερο ο αδύναμος σωματικά Duron Harmon μπορούν να λογιστούν ως αξιόπιστες λύσεις.
Στην άλλη πλευρά της μπάλας τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Οι Patriots για να είναι στην διεκδίκηση της νίκης μέχρι τέλους θα πρέπει να τρέξουν την μπάλα έως τελικής πτώσεως, έχοντας τον Sony Michel (138 yds, 3 TD vs Chargers) και την offensive line του σε τρομακτική φόρμα. Με αυτό τον τρόπο και θα κρατήσουν τους Chiefs στα sidelines να κρυώνουν αλλά και θα κουράσουν τους πολύ επικίνδυνους pass rushers του DC Bob Sutton. Άλλωστε εκείνοι είναι που έκαναν την διαφορά στο παιχνίδι με τους Colts την περασμένη εβδομάδα. Οι Dee Ford και Justin Houston σημείωσαν 3 sacks και ένα forced fumble δημιουργώντας έτσι τεράστιο πρόβλημα στην εξαιρετική μέχρι τότε γραμμή του Andrew Luck, καθιστώντας έτσι αδύνατο το οποιοδήποτε comeback τους.
Αν ανατρέξουμε και πάλι στο πρώτο ματς των δυο πλευρών, οι Offensive Linemen των Pats έκαναν πάρτυ στο running game, με τους Shaq Mason, Joe Thuney και Marcus Cannon να μετακινούν κατ’ επανάληψη τον τρομερό κατά τα άλλα DT Chris Jones, που αποτελεί τον μοναδικό ποιοτικό run stuffer που διαθέτει η άμυνα των Big Red. Νομίζω οι LBs Anthony Kitchens και Reggie Ragland είναι μετριότατοι στις αρμοδιότητες τους στη μέση του γηπέδου και δεν θα διστάσω να τους χρίσω τους αδύναμους κρίκους του ρόστερ.
Όσον αφορά το gameplan για όταν χρειαστεί να πασάρουν την μπάλα οι φιλοξενούμενοι, με το άκουσμα της είδησης ότι ο Eric Berry θα είναι παρών στην αναμέτρηση θα πρέπει να ομολογήσω ότι ηρέμησα. Βλέπετε ο αρχηγός της άμυνας των Chiefs, έχει περάσει όλη την χρονιά στα sidelines και όσες φορές προσπάθησε να επιστρέψει στην θέση του βασικού Safety τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν καλά για την ομάδα του, αφού θεωρώ ότι αποσυντόνισε τους υπόλοιπους defensive backs της ομάδας, που όσο προχώραγε η σεζόν έδειχναν σημαντική βελτίωση. Απόψε λοιπόν ο Berry θα είναι στο γήπεδο και αυτό -όσο κι αν ακούγεται ως έλλειψη σεβασμού προς έναν κατά συρροήν All-Pro παίκτη- είναι θετικό για τον Brady και την παρέα του.
Η παρέα του Brady πάντως έδειξε να είναι πανέτοιμη την περασμένη εβδομάδα, όταν είχαν οι περισσότεροι εξαιρετική απόδοση απέναντι σε μια κλάσεις ανώτερη secondary, όπως αυτή των Chargers. Ιδιέταιρη μνεία νομίζω αξίζει ο Julian Edelman, ο οποίος έχει ακούσει πολλά υποτιμητικά σχόλια όλο τον χρόνο και έδειξε ξεκάθαρα ότι είναι στο πικ της φόρμας του την ιδανική στιγμή! O έμπειρος slot receiver τελείωσε την αναμέτρηση με 9 catches για 151 yds, ενώ ο άλλος αγαπημένος στόχος του TB12, RB James White έπιασε 15 μπάλες (!) για 97 γιάρδες. Αμφότεροι οι συγκεκριμένοι θα βρουν πολλές ευκαιρίες να κάνουν παρόμοια πράγματα και απόψε. Για τον Gronk δεν ξέρω τι θα πρέπει να περιμένω… Έχω μια υπόνοια ότι η ελάχιστη χρησιμοποίηση του ως receiver μπορεί να ήταν απλά ένας τρόπος να ρίξουν στάχτη στα μάτια των Chiefs αφού και στο μοναδικό του grab (25yds) αλλά και σε όλες του τις αρμοδιότητες ως blocker έδειξε μια χαρά σωματικά. Λέτε να κάνει καμιά εμφάνιση από τα παλιά;
Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ και στην επιμέρους μάχη των πάγκων. Εδώ παρά την φαινομενική ανωτερότητα του Belichick και του επιτελείου του οι ομάδες του Reid τους έχουν κάνει κάμποσα χουνέρια ανά τα χρόνια. Βέβαια όλα ήταν σε συνθήκες regular season. Στα Playoffs ο Andy έχει ένα από τα χειρότερα ονόματα στο είδος του, αφού τα έχει κάνει μαντάρα ουκ ολίγες φορές στην καριέρα του, έχοντας χαρακτηριστική αδυναμία να διαχειριστεί το ρολόι αλλά και τα timeout του όταν η μπάλα καίει και η κάθε απόφαση μετράει διπλά. Φέτος, που δικαίως είναι ένα από τα φαβορί για Coach of the Year, ελπίζει ότι δεν θα εμφανιστούν τα φαντάσματα του παρελθόντος και θα καταφέρει να οδηγήσει την ομάδα του στην Ατλάντα.
Όσον αφορά τις καιρικές συνθήκες, τελικά γλιτώσαμε την χιονοθύελλα για την οποία μας είχαν προϊδεάσει στην αρχή της εβδομάδας. Η θερμοκρασία θα βουτήξει μόλις μέχρι το -10, κάτι που δεν νομίζω ότι θα επηρεάσει ιδιαίτερα τις δυο επιθέσεις όσο θα βρίσκονται στο θερμαινόμενο χορτάρι του Arrowhead. Επίσης ο άνεμος δεν προβλέπεται να είναι ιδιαίτερα δυνατός, οπότε ούτε οι kickers θα πρέπει να προετοιμαστούν για ιδιαίτερες καταστάσεις εντός αγωνιστικού χώρου. Το πρόβλημα βεβαίως θα είναι για τους παίκτες που βρίσκονται στον πάγκο που παρά τις σόμπες που θα κάνουν ό,τι μπορούν για να τους κρατάν ζεστούς δύσκολα αποφεύγει κανείς την παγωνιά σε αυτές τις θερμοκρασίες.
Εν κατακλείδι νομίζω ότι τα παιχνίδι είναι πάρα πολύ ισορροπημένο με τις δυο επιθέσεις να είναι ξεκάθαρα ανώτερες από τις αντίστοιχες άμυνες που θα αντιμετωπίσουν και δύσκολα το παιχνίδι δεν θα έχει υψηλό σκορ. Δυστυχώς για εμένα έχω την αίσθηση ότι η κακή προϊστορία των Patriots εκτός έδρας σε AFC title game αλλά και η αδυναμία τους στην φετινή καμπάνια να κερδίσουν μακριά από το Φόξμπορο θα αποτελέσει τροχοπέδη για την πρόκριση. Όσο και αν θέλω να μην το σκέφτομαι έτσι νομίζω ότι η αποψινή μάχη θα μοιάζει αρκετά στην τροπή με τον αντίστοιχο τελικό της AFC το 2015, όταν οι Pats αποκλείστηκαν από τους Broncos των Von Miller και Demarcus Ware (ναι ξέρω ήταν κι ο Manning σε αυτή την ομάδα αλλά περισσότερο ως γλάστρα τον θυμάμαι εγώ) με την νίκη να κρίνεται στην τελευταία φάση.
Πρόβλεψη: Chiefs 33-29
