Aris Idosoglou

Στο τόσο κοντινό αλλά και μακρινό ταυτόχρονα 2005 το τότε Supersport δεν σταματά να παίζει αμέτρητα διαφημιστικά σποτάκια για τα “Playoffs του Αμερικάνικου Ποδοσφαίρου”.  

Μεταμεσονύκτιο Super Bowl λοιπόν με Rolling stones στο Halftime Show, οπότε θεωρήθηκε μια καλή ευκαιρία να παρακολουθήσω  για πρώτη φορά αυτό το «βάρβαρο άθλημα που τρελαίνονται τα αμερικανάκια», όπως πίστευα τότε. Στην χειρότερη περίπτωση θα χάζευα την συναυλία και θα αδιαφορούσα για το παιχνίδι.

Δημήτρης Καρύδας στο μικρόφωνο, κατατοπιστικότατος και  αναλυτικός. Αυτό ήταν! Το μεγαλείο του αθλήματος ξεδιπλώθηκε στην τηλεόραση για τις επόμενες 3,5 – 4 ώρες. Το Pitssburgh κερδίζει το SB XL με την όμορφη ιστορία του Jerome Bettis. Πώς να μην κολλήσει κάποιος το μικρόβιο με αυτό το υπέροχο άθλημα;

Αμέτρητες ώρες παρακολούθησης έκτοτε, με τις μονομαχίες Peyton Manning με Tom Brady να δεσπόζουν και να δημιουργούν γενιές, μύθους κι αντιπαλότητες. Ο Jeremy Shockey να δίνει την ψυχή του σε blocks και receiving και να σε κάνει ν΄ αναρωτιέσαι πώς γίνεται ενας Tight End να παίζει με αυτόν τον τρόπο το παιχνίδι. Drew Brees να πασάρει σα να μην υπάρχει αύριο, LaDainian Tomlinson να τρέχει και να περνάει αντιπάλους σα να είναι αόρατοι, Terrell Owens και Chad Ochocinco Johnson να πιάνουν ό,τι πετά στον αέρα, o David Tyree να κάνει το ανεπανάληπτο “Helmet Catch”, oι Devin Hester και Darren Sproles να επιστρέφουν τα πάντα στην end zone! 

Είναι όμως όλα ιδανικά στον κόσμο του NFL; Εξαρτάται.

Όταν έχεις διαλέξει συνειδητά να υποστηρίζεις του NY Jets, τότε ξέρεις πως έχεις εισέλθει στην twilight zone του αθλήματος κι η επίσκεψη στον ψυχίατρο είναι αναπόφευκτη…